گفت: یکی از مسئولان در مصاحبه با فایننشال‌تایمز گفته است «اگر این محاسبات عقلانی و سیاسی که مخصوصا دولت اوباما نشان داده، ادامه پیدا کند، غرب رفتار دیگری از ایران خواهد دید»!
گفتم: یعنی اینکه گفته‌اند همه گزینه‌ها از جمله گزینه نظامی روی میز است! و این که گفته‌اند فریبکاری در ژن مردم ایران است! و اینکه بلافاصله بعد از توافق ژنو درباره متن آن دبه درآوردند! و اینکه گفته‌اند ایران به خاطر دفاع از حزب‌الله لبنان یک کشور طرفدار تروریسم است و... نشانه عقلانیت اوباما و دولت آمریکاست؟!
گفت: اگر این اقدامات وحشیانه آمریکا نشانه عقلانیت باشد، پس حتما معنی و مفهوم عقل از نظر ایشان با آنچه همه مردم دنیا می‌فهمند فرق می‌کند!
گفتم: چه عرض کنم؟! ما که نفهمیدیم منظور ایشان چیست؟!... می‌گویند شخصی برای شنیدن انعکاس صدای خود به کوهستان رفت و با صدای بلند گفت؛ هان، مان، توم، پینگ و کوه جواب داد؛ آقا ببخشید! خیلی سخت بود، یک دفعه دیگه تکرار کن!

 
قبل از ورود به موضوع اصلی یادداشت پیش‌روی اشاره به این نکته ضروری است که توده‌های عظیم مردم و تقریبا همه جریانات سیاسی صرفنظر از سلیقه‌های متفاوتی که دارند، در ضرورت برخورداری ایران اسلامی از فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای و دستاوردهای پیرامونی آن اتفاق نظر دارند و پیروزی و موفقیت تیم مذاکره‌کننده کشورمان - چه تیم‌های قبلی و چه تیم کنونی -
را در آوردگاه چالش هسته‌ای آرزو می‌کنند و البته در این میان اصحاب
- اندک و کم‌شمار - فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88 حساب جداگانه‌ای دارند... و اما؛
1- توافقنامه ژنو در فاصله کوتاهی بعد از امضای آن از سوی طرفین مذاکره‌کننده با برداشت‌ها و اظهارنظرهای «متفاوت» در داخل کشور و «متضاد» از جانب حریف بیرونی روبرو شد. تا آنجا که امروزه درباره توازن میان آنچه داده‌ایم و آنچه گرفته‌ایم، ابهامات و تردیدهای جدی پدید آمده است. به عنوان مثال، یکی از خطوط‌ قرمز اصلی ما که طی 10 سال گذشته بر آن اصرار ورزیده‌ایم، به رسمیت شمردن حق غنی‌سازی در داخل کشور و با تعریف روشن و صریح ماده 4 معاهده NPT بوده است. دراین‌باره تیم مذاکره‌کننده کشورمان تأکید می‌ورزد که در توافقنامه ژنو حق غنی‌سازی ایران به رسمیت شناخته شده است ولی از سوی دیگر حریف با صراحت اعلام می‌کند که این حق در توافقنامه نیامده و به رسمیت شناخته نشده است. مسئولان هسته‌ای کشورمان در توضیح این تناقض می‌گویند که ادعای حریف مصرف داخلی دارد و مقامات آمریکایی برای راضی کردن مخالفان داخلی خود به اینگونه ادعاهای بی‌اساس روی آورده‌اند. این توضیح اگرچه خالی از واقعیت نیست ولی نمی‌تواند پاسخ قابل قبولی تلقی شود، چرا که ادعاکنندگان، افراد عادی و یا رسانه‌ها نیستند، بلکه این ادعاها از سوی بلندپایه‌ترین مقامات مذاکره‌کننده حریف مطرح می‌شود مقاماتی نظیر اوباما رئیس‌جمهور، جان‌کری وزیرامورخارجه، وندی شرمن مذاکره‌کننده ارشد آمریکا، وزیرخارجه فرانسه، نخست‌وزیر‌انگلیس و... بنابراین چگونه می‌توان پذیرفت ادعای آنان فقط مصرف داخلی داشته باشد. چرا که متن توافقنامه منتشر شده است و برای افکار عمومی طرف مقابل پوشاندنی و انکارکردنی نیست، و از سوی دیگر مقامات حریف از این نکته بدیهی به خوبی آگاهند که اگر ادعای خلاف واقع کرده باشند از سوی افکار عمومی ملت‌هایشان و از جمله مخالفان سیاسی خود مورد بازخواست قرار می‌گیرند، زیرا مخالفان داخلی آنها نیز توان مراجعه به متن توافقنامه و درک محتوای آن را دارند. پس ماجرا چیست؟!

 
گفت: یکی از ضد انقلابیون فراری در صفحه فیس‌بوک خود نوشته است؛ چند ماهی است که این ضرب‌المثل فارسی را با خودم زمزمه می‌کنم و آن را بازگو کننده شرایط کنونی خودم و همه اپوزیسیون می‌دانم.
گفتم: کدام ضرب‌المثل را؟
گفت: نوشته است ضرب‌المثل «چی فکر می‌کردیم چی شد»! را.
گفتم: چرا؟! واسه چی؟!
گفت: نوشته است؛ اول که وارد انگلیس شدیم فکر می‌کردیم به یک زندگی لوکس و بی‌دردسر رسیده‌ایم ولی حالا می‌بینیم دولت انگلیس هر روز برایمان یک مشکل درست می‌کند و اداره مهاجرت پشت سر هم احضارمان می‌کند و...
گفتم: یارو اول هر ماه وارد بانک می‌شد و در حالی که قبض قسط را پرداخت می‌کرد، زارزار هم گریه می‌کرد. پرسیدند دیگه چرا گریه می‌کنی؟ گفت؛ از شانس بد! همه کیف پول پیدا می‌کنند ولی من یک کیف پر از قبض قسط پیدا کرده‌ام.

 
یک نشریه آمریکایی با اذعان به اینکه ایران بیشترین پتانسیل قدرت را در منطقه دارد، نوشت: برنامه هسته ای بهانه ای بیش نیست ؛ بیشترین نگرانی آمریکا و متحدان منطقه ای اش افزایش قدرت و نفوذ ایران در منطقه و جهان است.
«استفان والت» تحلیلگر مشهور مسائل خاورمیانه و استاد دانشگاه هاروارد در یادداشتی در نشریه آمریکایی فارین‌پالیسی توازن قدرت در خاورمیانه و خلیج فارس را مسئله اصلی توافق هسته‌ای ایران و کشورهای 1+5 در ژنو دانسته است.

دستور کار آمریکا برای دور بعدی مذاکرات (خبر ویژه)
دستور کار آمریکا برای دور بعدی مذاکرات هسته‌ای با ایران چیست؟ روزنامه واشنگتن پست به بررسی این پرسش پرداخت.
دیوید ایگناتیوس در این تحلیل می‌نویسد: آمریکا نمی‌خواهد هیچ راکتور آب سنگینی در ایران فعالیت کند که البته شامل راکتور اراک نیز می‌شود. این راکتورها می‌توانند پلوتونیوم تولید کنند که در ساخت بمب کارایی دارد و یک بخش خطرناک و غیرضروری در برنامه‌های هسته‌ای صلح‌آمیز محسوب می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: ایالات متحده ایران را برای کاهش شمار سانتریفیوژها تحت فشار قرار می‌دهد. در حال حاضر اندکی بیش از 19 هزار سانتریفیوژ در ایران وجود دارد که آمریکا می‌خواهد تعداد آنها به نصف برسد. واشنگتن هم اکنون می‌گوید که در توافق جامع‌تر راه برای حق غنی‌سازی ایران به منظور استفاده صلح‌آمیز باز است. اما مذاکره‌کنندگان در دور آتی مذاکرات به دنبال کاهش تعداد سانتریفیوژها خواهند بود. آنها می‌خواهند تعداد سانتریفیوژها به اندازه‌ای کاهش یابد که تنها برای یک برنامه هسته‌ای غیر نظامی محدود کفایت کند. ایالات متحده موضوع تعطیلی سایت غنی‌سازی فردو در نزدیکی قم را مطرح خواهد کرد. مقامات آمریکایی خواهند گفت که موقعیت احداث این سایت با تأکید ایران بر صلح‌آمیز بودن برنامه‌های هسته‌ای‌اش همخوانی ندارد.
واشنگتن پست خاطرنشان می‌کند: ایالات متحده با جدیت پایبندی ایران به تعهداتش به موجب توافق مقدماتی را زیر نظر می‌گیرد. ایران متعهد شده که به بازرسان اجازه بازرسی روزانه از سایت‌های هسته‌ای را بدهد. این در حالی است که این امکان وجود دارد در جریان این بازرسی‌ها، بازرسان به موارد جدیدی برخورد کنند که می‌تواند مبنای مذاکرات دیگری را تشکیل دهد.
در ادامه یادداشت ایگناتیوس می‌خوانیم: در نهایت، آمریکا و شرکای مذاکره‌ای‌اش باید با مهارت ساختاری را برای دور بعدی مذاکرات طراحی کنند. یک کمیسیون مشترک از کارشناسان که بر روند اجرای توافق شش ماهه نظارت دارد می‌تواند در این زمینه مؤثر باشد. در همین حال مذاکرات جامع بین ایران و گروه 5+1 آغاز می‌شود. البته باید دید که آیا در مرحله دوم نیز واشنگتن ساختاری موازی برای گفت‌وگوهای دوجانبه و محرمانه با ایران را مانند مرحله اول حفظ می‌کند یا خیر. در مرحله دوم، محرمانه نگاهداشتن موضوعات دشوارتر خواهد بود چرا که کشورهایی که از گردونه خارج می‌مانند به این موضوع اعتراض خواهند کرد.
در پایان این تحلیل می‌نویسد: یکی از کارت‌های خطرناک این بازی مذاکره‌ای، اسرائیل است. اوباما از بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم اسرائیل خواسته فضای بیشتری برای دیپلماسی در نظر گرفته و تیمی را به واشنگتن اعزام کند تا در مورد استراتژی مرحله بعد با مقامات آمریکایی رایزنی کند. شاید ایالات متحده و اسرائیل به یک کانال مخفی نیاز داشته باشند که خارج از فضای پرتنش و مملو از فشار کنونی، ‌زمینه گفت‌وگو را فراهم می‌کند. بله گرفتن از ایران برای توافق مقدماتی در ژنو 3 خیلی سخت بود، اما باید گفت که این تازه آغاز یک راه دشوار است.

منبع : http://www.kayhan.ir/920910/2.htm