به گزارش مشرق به نقل از خبرنامه دانشجویان ایران، حجت الاسلام پناهیان در شروع با بیان مقدمه ای در مورد امور و دستورات الهی، به دو امر تکوینی و تشریعی اشاره کرد.

وی با اشاره به اینکه امر تکوینی و تشریعی الهی، دو امری است که از طرف خداوند، وجود انسان و جامعه را احاطه می کند ادامه داد: آیات زیادی در قرآن کریم وجود دارد که به این امر در کنار هم دیگر اشاره می کند.

پناهیان با مثالی به توضیح و تبیین اوامر تکوینی و تشریعی پرداخت و بیان کرد: دستورات خداوند به صورت خاص و کل برای بندگان بیان شده است.


حجت الاسلام علیرضا پناهیان در ادامه بیان کرد: وقتی که عوامل تشریعی و تکوینی در کنار یکدیگر نباشد، امتحان معنا ندارد. اوامر تشریعی و تکوینی ما را احاطه کرده است، اجرای اوامر تقدیری و تکوینی در اختیار ما نیست و ما باید به فرامین الهی گوش دهیم.

وی در مورد اختیار انسان در این دو اوامر گفت، انسان آزاد آزاد نیست و تا حدی تاثیر گذار است، ما اسیر دو اوامر الهی هستیم، همچنین اگر فردی بخواهد برای جامعه برنامه ریزی کند و فقط به اوامر تشریعی توجه داشته باشد، اشتباه است و باید اوامر تقدیری را نیز حساب کند.

نسخه قابل چاپ

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، در آستانه سالروز ترور شهیدان رجایی و باهنر از سوی منافقین، نشست خبری ابراهیم خدابنده و مریم سنجابی از آزادشدگان سازمان مجاهدین خلق، امروز در خبرگزاری تسنیم، برگزار شد. در این نشست خبری ابراهیم خدابنده در مورد چگونگی به دام افتادن در سازمان مجاهدین خلق گفت: سال 1332 در تهران متولد شدم و در سال 1350 برای تحصیل به انگلیس رفتم و توانستم در آنجا فوق‌لیساس خود را بگیرم. در مدت قبل و بعد از انقلاب نیز عضو اتحادیه دانشجویان اروپا بودم.

وی  افزود: سال 59 بنا بر دلایلی عضو سازمان مجاهدین خلق و فرقه تروریستی رجوی شدم و 23 سال در خارج از ایران با این سازمان همکاری کردم. فعالیت من بیشتر در بخش روابط بین‌المللی بود و در نهایت در سال 1382 به‌دلیل اتفاقاتی که رخ داد و خدا کمک کرد توانستم فرار کنم.

این عضو سابق سازمان مجاهدین خلق ادامه داد:‌ در این 10 سالی که در ایران هستم، روی پدیده معروف به هزاره سوم فعالیت کردم، یعنی فرقه‌های مخرب کنترل ذهنی را بررسی می‌کنند که در خیلی کشورها و حتی ایران وجود دارد و آنها دست به گریبان هستند. البته نقطه قوت من این بود که 23 سال تجربه تخریب کنترل ذهنی را هم دارم.